Over...

 

Nadat ik in 1993 afstudeerde aan de katholieke Pabo in Zwolle ging ik enthousiast aan de slag in het onderwijs. Mijn eerste baan was meteen een uitdagende: het helpen opstarten van een nieuwe school in een snelgroeiende wijk in Almere Buiten. Ik vond het heerlijk. Ik kreeg meteen met alle facetten van het onderwijs te maken. Tegelijkertijd volgde ik de opleiding Speciaal Onderwijs aan de Katholieke leergangen van Tilburg. Ik zag namelijk genoeg kinderen die op de een of andere manier moeite hadden met leren en wou daar iets in betekenen.

 

Na een aantal jaren in de grote stad besloot ik terug te gaan naar het gemoedelijke Oosten van het land. Na een tijdje kwam ik op een school als IB-er te werken. Ook hier zag ik weer veel kinderen voorbij komen die op de een of andere manier vast liepen. Als intern begeleider zag ik dat we in het onderwijs bij problemen vrij vaak meer van hetzelfde toepassen. Nog meer oefenen. Nog een keer uitleggen. Extra tijd besteden aan. Ik ben daardoor gaan kijken of we wel de goede sleutel bij de goede deur hadden gepakt om de ontwikkeling van dat kind te openen. En of er meer deuren zijn die een opening geven naar de ontwikkeling van een kind. In een klas van mij zat een jongen die zowel leer als gedragsproblemen had en hij ging naar een creatief therapeut. Dat was mijn eerste kennismaking met een andere benadering van kinderen en hun problemen.

 

Ik stopte in het onderwijs en ging de opleiding tekentherapeut volgen. Tijdens de zwangerschap van mijn dochter ging ik nadenken over hoe ik haar op wilde voeden. Dat bracht mij bij het concept ‘in vrijheid leren’. Het boek ‘in vrijheid leren’ van Rebeca en Mauricio Wild was thuiskomen voor mij. Aansluiten bij de natuurlijke ontwikkeling die een kind heeft. Maar tegelijkertijd ook het kind blijven uitdagen.

 

Het resulteerde in het lesgeven op een school voor in Vrijheid leren. In diezelfde tijd richtten Eefke Eigensteijn en Bas Rosenbrand hun iederwijsschool. De school waar ik toen werkte en de Iederwijsschool van hen wisselden ervaringen uit waaruit later het Iederwijsnetwerk en meederde iederwijsscholen voort kwamen. Ik heb zelf ook een eigen iederwijsschool opgericht.

 

Iederwijs is een prachtige tijd geweest! We hebben ontzettend veel geleerd met en van elkaar. We hebben enorm veel plezier beleefd. Ik leefde in mijn ultieme droom. Dit was zoals het onderwijs werkelijk diende te zijn in mijn optiek. Hier was ik voor geboren. Dit had ik te doen in mijn leven. Ik was een gelukkig mens. We hebben ook gezien wat werkte en wat niet. Nadat onze eigen school dicht moest vanwege financiën (iederwijs was een particulier initiatief) en daardoor het gebrek aan betaalde leerkrachten moest onze school sluiten. Wat heb ik daar een pijn en verdriet van gehad! Hoe kon het zo zijn dat dit voor mijn gevoel mijn levensdoel was en dat het dan nu stopte?!

Na verloop van tijd kwam er een inzicht: Het is heel makkelijk om in je eigen perfecte omgeving te zitten. Je eigen ‘paradijsje’ maar het was de bedoeling dat dit type onderwijs voor meer kinderen toegankelijk werd. Dat het niet een uitzondering op de regel was, maar meer gemeengoed zou moeten worden. In elk geval geaccepteerd en bekostigd. En dat was niet het geval. Iederwijs werd maatschappelijk weggezet. Het was te vroeg had de minister van onderwijs gezegd. “Jullie zijn je tijd vooruit. Dit is toekomst. Over 20 jaar misschien”. Maar als je het nu al als je waarheid voelt dan wil je het ook werkelijk leven. Niet over 20 jaar! Ik voelde wel; ik moest terug naar het reguliere onderwijs en daar mijn kennis en ervaringen delen. En elke verandering diende van binnenuit en van onderop te gebeuren. Een verandering kan niet opgelegd worden. Dat werkt niet. Dus na een aantal jaren iederwijs besloot ik om met mijn kinderen weer richting een reguliere school te gaan. En wat deed het me als moeder pijn om mijn kinderen weer af te zetten bij school en uit handen te geven aan iets waar ik niet langer achter stond. Ik heb een jaar gerouwd om het verlies.

 

Ik dook weer de schoolbanken in om mij verder te ontwikkelen. Ik ben energetisch therapeut geworden, deed aan healingen. Ik volgde diverse scholingen in communicatie en coaching en werd kinder- en gezinscoach. Ik heb trainingen gevolgd in het leren leren, meervoudige intelligentie en ik ben me gespecialiseerd in hersenwerk, het herstructureren van de hersenen. Dit laatste is met name gericht op de kinderen van deze tijd, denk dan aan de hooggevoelige kinderen, kinderen met ADHD, PDD NOS, en aan autisme verwante stoornissen (ASS). Maar ook de hoogbegaafde kinderen en de beelddenkers. Ik werkte met de diverse multidimensionale bewustzijnsvelden. En mijn interesse ging heel erg uit naar nieuwe inzichten vanuit de (grens) wetenschappen. Het werkveld van de kwantumfysica, etherfysica, het verenigd veldtheorie en systeemwerken omdat ik zag dat het onderwijs bij diens inzichten veel baat zou kunnen hebben.

 

Ik heb al deze scholingen en opgedane inzichten en ervaringen met elkaar verbonden en vertaald naar een integraal visie en werkwijze waar ik nu voor sta. Uiteindelijk is het een persoonlijke zoektocht geweest. Een heel proces van groeien in mijn eigen kracht. Gaan staan voor wat ik geloof, voel, beleef. Het gaat niet om dat ene diploma. Of het ene techniekje. Ik wou mijn rugzak goed gevuld hebben. Vond mezelf lange tijd ook nog niet goed genoeg. Zocht steeds buiten mijzelf allerlei oplossingen, kennis en technieken. Dat was nodig om te komen waar ik nu sta. Maar dat kon pas omdat ook de reis naar binnen werd gemaakt. Die combinatie is nodig. Mijn bijna dood ervaring was een kentering. Ik heb ze nodig gehad om mijn innerlijke waarheid te ontsluiten. Mijn eigen weten te vinden. En het grotere plaatje te zien. Contact met het Grote Bewustzijn. Kennis is doorleefde kennis geworden. Dat is nu wijsheid. Ik ben er klaar voor. Het is mijn passie om al deze inzichten te delen met de kinderen, hun ouders en het onderwijsveld. Ik wil graag het onderwijs helpen van binnenuit en van onderaf. Onderwijsvernieuwing is hard nodig om aansluiting te vinden bij de kinderen van deze tijd.

 

Toen ik begon met het delen van mijn inzichten kwam ik wederom op het pad van onderwijsvernieuwing. Samen met enkele andere onderwijspioniers hebben we toen wederom een nieuw onderwijsconcept bedacht. Een soort doorontwikkelde versie van Iederwijs. Wat we toen puur uit intuitie en vanuit gevoel deden konden we nu veel beter uitleggen en onderbouwen. We hebben gezien wat wel werkte en wat niet. We waren zelf gegroeid en dat bracht ook vernieuwende inzichten met zich mee. We noemden onszelf Lophi (een voorloper van het woord LOVE en een verwijzing naar phi, de gouden snede). We hebben een bekostigingsaanvraag ingediend en die werd afgekeurd. Wat voor mij heel duidelijk werd was dat we weer te vroeg waren. Ons bewustzijn was al wel zo ver, maar de maatschappij nog niet. Een onderwijsinspecteur die ons kende zei letterlijk: ik geloof in jullie. Deel je wijsheid en inzichten. Zorg dat het maatschappelijk opgepakt wordt. Creër een bedding voor jullie droom. Ondertussen denk ik dat de tijd rijp is voor een andere visie op kinderen, op ontwikkelen en op onderwijs. Ik deel het graag met eenieder die hier voor open staat. En ik hoop stiekum dat er weer een dag aanbreekt waarop ik mijn gedroomde visie weer helemaal kan gaan neerzetten. Een school, een ruimte van liefde ingebed in een community. Waar ouders en andere volwassenen deel van uitmaken. Want Leven en leren doe je samen.

 

Hartegroet Claudia