Er is wel iets aan de hand, maar is er niets mis met onze kinderen!

 

Het lijkt er op dat er steeds meer kinderen een label krijgen. Dat er steeds meer kinderen afwijken van ‘de norm’. Dat roept allerlei vragen op over de norm. Welke norm is dat en wie hanteert deze norm en hoe wordt deze geïnterpreteerd? En klopt de norm nog wel?

 

Zegt het ‘afwijkend gedrag’ van kinderen, dat we overal om ons heen zien, iets over déze kinderen, of zegt het iets over het ‘systeem’ (gezin en school) waarin ze zitten? Of zegt het iets over ons perspectief, over de manier van kijken en het meetinstrument?

Dit boek gaat over onze wereld die in een snel tempo aan het veranderen is en hoe ons onderwijs daarin mee zou kunnen en moéten groeien, voordat het nog verder vast loopt.

 

Een revolutionair boek over onderwijsvernieuwing volgens de nieuwste inzichten omtrent het leren, de werking van onze hersenen, ons bewustzijn, het verbindende veld en de velden van informatie in en om ons heen. Maar vooral over de rol van de ziel en bezieling in ons onderwijs! De mens zelf en het leven moet centraal staan in ons onderwijs. Over de verbinding tussen Spirit, lichaam (gezondheid) en leren. Inzicht in universele wetten en waarheden die zinzoekend en zingevend onderwijs mogelijk maken, waarin ieder mens van waarde is en zijn plek heeft. Zodat iedereen zich werkelijk gezien, gehoord en begrepen voelt en zijn of haar unieke bijdrage kan leveren aan het groter geheel.

 

Inhoud van het boek:

De kinderen van deze tijd staan centraal. Wat laten zij zien in hun gedrag? Thuis en op school. Welke spiegel houden zij ons voor? Voor onszelf en onze maatschappij. Wat gebeurt er als we in die spiegel (durven) kijken? Wat brengt dat ons?

Het boek gaat verder over ons onderwijssysteem. Dat bedoeld is om een bijdrage te leveren aan onze ontwikkeling. Een systeem dat nu met name economisch gericht is, net als onze maatschappij. Het gaat om resultaten, om winst, om vergelijken, om (be)oordelen, om eruit te halen wat er in zit. En steeds meer mensen, kinderen en volwassen voelen zich daarin vastlopen. Voelen zich ongelukkig. Steeds meer mensen (ook jonge kinderen!) raken depressief. Het resultaat van deze manier van onderwijs is: veel labels, medicalisering en uitval.

Het onderwijs zou meer mensgericht mogen zijn. En zou dan niet alleen moeten gaan over de ontwikkeling van de individuele mens, maar gericht op het hele mens zijn.

Het boek gaat over de connectie tussen leren en gezondheid. De connectie tussen leren en ons lichaam (niet alleen onze hersenen maar het hele lichaam inclusief ons gevoel). De connectie tussen ziel en lichaam. Een gezonde ontwikkeling is een natuurlijke ontwikkeling. Hoe zit onze ontwikkeling eigenlijk in elkaar? Wat is de normale en gezonde manier? Hoe ontstaan leer- en gedragsproblemen maar ook gezondheidsproblemen? En hoe kunnen ze vanuit dit perspectief opgelost worden? Ook ontwikkelingsproblemen als pdd-nos en autisme waarvan we nu alleen nog maar van denken dat we er mee moeten leren omgaan. Dat het niet op te lossen is…

Het gaat over de rol van ons bewustzijn; ons persoonlijk bewustzijn en het Grote Bewustzijn dat we met zijn allen vormen. Waar we allemaal deel van zijn. Het gaat over onze onderlinge verbondenheid en de verenigd veld theorie. Dat geeft een nieuwe kijk op wat en hoe we leren. Het gaat over nieuwe vormen van leren die we in kunnen gaan zetten. Het zet het huidige systeem met curriculum deels op z’n kop maar het biedt ook zoveel nieuwe mogelijkheden… Verder speelt deze theorie ook een belangrijke rol in onderlinge relaties. Hoe werken relaties en hoe houd je ze gezond. Aandacht en kennis van deze verbondenheid heeft ook gevolgen voor de werking en vorming van onze maatschappij. Want als 1 persoon ongelukkig is, dan heeft dat invloed op ons allemaal. Zo leven we nu nog niet, maar zo werkt het leven wel. We zijn het ons alleen niet bewust.

Tot slot gaat het over de ziel en bezieling. Over passie en je talent leven. Je bijdrage te leveren aan het groter geheel. Dat geeft je leven vervulling. Onderwijs zou wat mij betreft bij mogen dragen aan zingeving. Nu leren we onze kinderen nog: zo is de wereld. Echter; de wereld is constant in beweging.  Wij zijn medescheppers. Zou het daarom niet mooi zijn als we daar een vraag van kunnen maken:  Hoe zou je willen dat de wereld er uit ziet? Wat is daar voor nodig? Wat zou jij hierin kunnen doen? Dan is ons onderwijs weer actief, in beweging en positief gericht. Het stimuleert betrokkenheid en biedt uitdaging. Dat is wat we allemaal nodig hebben. Dan kun jij je talent en bijdrage leveren. Dan kan het ook ontvangen worden. Dan groeien we als mens en maatschappij.